مطالعه سوابق تعلیم و تربیت آدمی نشان می دهد که به علت ناچیز بودن مجموعه میراث اجتماعی و ساده بودن ارتباطات انسانی ، آموزش و پرورش به وسیله خانواده ها و بیشتر به طور غیر آگاهانه انجام می شده است .
نوعی دخالت آگاهانه در جریان انتقال فرهنگ و تمدن به کودکان و نوجوانان ضروری شمرده شد و ضمن توجه به تربیت غیر عمدی ، تربیت عمدی پدید آمد . بزرگسالان با توجه به مقاصد معینی به پرورش خردسالان پرداختند و برای انجام دادن وظایف تربیتی به صورت رسمی و عمدی و طبق ضوابط ، به تدریج سازمان های متعددی را به وجود آوردند.
در کشور ما مهم ترین سازمان های تربیتی از صدر اسلام تاکنون خانواده ، مسجد ، مکتب و مدرسه بوده است .
سازمان مدارس به سبک جدید در ایران و تغییرات ساختاری آن
1- از تاسیس دارالفنون تا سال 1313ش
تاسیس مدارس به سبک جدید از حدود 171 سال پیش مورد توجه بوده است . تاسیس دارالفنون در سال 1228 ش و توسعه مدارس ایران در برخی از شهرستان های بزرگ را می توان سر آغاز معرفی نظام جدید مدارس و از اقدامات مهم فرهنگی دانست .
دارالفنون آموزشگاه دولتی بود که به شیوه نظامی اداره می شد و شاگردان آن با لباس هایی هم شکل در مدرسه شرکت می کردند . رشته های تحصیلی دارالفنون عبارت بود از پیاده نظام، سواره نظام ، توپخانه ، مهندسی ، پزشکی، جراحی ، دارو سازی و معدن شناسی . برنامه آن نیز شامل مواد درسی در دو سطح متوسطه و عالی بود.